نقشِ توصیف‏ در گفتارِ «شخصیت‏های بی ‏نام» در تراژدی ‏های یونان باستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکدۀ ادبیات و زبان های خارجی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، ایران.

2 دانشجوی دکتری رشتۀ پژوهش هنر دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس. تهران.

چکیده

توصیف[i] در تراژدی‏های یونان باستان جایگاهی مهم دارد و هستۀ داستانی وپیرنگ غالب این تراژدی‏ها، علاوه بر آنکه بر بنیاد کنش و گفتار قهرمانان شکل می‏گیرد، بر اساسِ توصیف نیز استوار گشته است. یکی از انواع شخصیت‏هایی که در تراژدی‏های یونان باستان نقش مهمی ایفا می‏کند، «شخصیت بی‏نام2[ii]» است که در زمرۀ اشخاصِ فرعی تراژدی جای دارد و تراژدی‏نویسان معمولاً برای آنها نامی برنگزیده‏اند و از آنها با عناوین کلی، مانند پیک، مربی، دایه، نام می‏برند. هدف از این پژوهش، کشفِ شیوه‏های پیشبرد پی‎رنگِ تراژدی، توسط گفتار[iii] ِتوصیفیِ «شخصیت‏های بی‏نام»، در گزیده‏ای از تراژدی‏های آیسخولوس[iv]، سوفوکل[v] و اوریپید[vi] است. پرسش اصلیِ این است که «شخصیت بی‏نام»، چگونه و با چه الگویی در به کاربردنِ توصیف، در بازآفرینی روایت دراماتیک تراژدی‏ها از روایت اسطوره‎ای، نقش ایفا می‏کند؟ پژوهشِ حاضر، به شیوه‫ای توصیفی- تحلیلی، با ترسیم جدول در طبقه‏بندیِ انواع توصیف از زبان «شخصیت‏های بی‏نام»، به نتیجه می‏رسد که شخصیت‏های بی‏نام اگرچه در تراژدی نقش فرعی بر عهده دارند، اما در پیشبرد پی‏رنگِ روایت دراماتیک، نقشی اساسی و غیر قابل حذف دارند و گاه، مهم‏ترین نقاط عطف در نمایشنامه‏ها، مثل ترغیب شخصیت اصلی به عمل، یا آوردن خبر مرگ شخصیت‏های اصلی و یا آشکار ساختن راز و مانند اینها بر عهدۀ آنها است.
 
 

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The role of description in the speech of "anonymous characters" In the Greek tragedies

نویسندگان [English]

  • Ataollah Koopal 1
  • Saboureh Rangraz 2
1 Associate Professor of Literature and Foreign Languages Faculty, Islamic Azad University, Karaj Branch, Karaj. Iran
2 PHD student in Research of Art, Tarbiat Modares University. Tehran. Iran
چکیده [English]

 
‘Description’ as a dramatic element in the explanation of actions, events, objects, and special dramatic situations is an important technique in Greek tragedies. These plays base their plots, the hero's actions and speeches on description. Furthermore, description is the way in which the Greek playwrights announce to the audiences, the events of the background plot, pre story and in particular, the offstage events. One of the important kinds of characters who plays a significant role in Greek tragedies is the "anonymous character". Anonymous Character is usually a name for some kind of sub- character who is commonly named with general titles, not with a specific name, such as spade, educator, and nurse.
In Greek tragedies, the weight of the drama is based on narrative. Greek playwrights create their plays on the basis of famous stories and adapt the characters into their plays. In this regard, it is notable that there are many characters who are not the main characters and they are so called sub characters. It is important to notice that these characters have a close relationship with the main characters, either the protagonist or the antagonist.
The function of these sub-characters has a significant part of developing the plot and it is interesting to notice how they can inform the audience about anything that has occurred on and offstage. Usually, they have an insight into the events and about the pre-story of the drama and the background of the story. These anonymous characters serve to observe many facts about the plot of plays. Since the definition of ‘description’ is a statement that gives details about someone or something; descriptions of anonymous characters also include geographical and historical context of the play. In ancient Greece, playwrights wrote hundreds of plays. But only thirty -one plays have survived that we know of and interestingly most of them have anonymous characters. Their dialogues guide us to search about the settings of the plays and reveal the biography of main characters as well as reveal their aspirations.
The purpose of this study is to explore the ways selected tragedies written by Aeschylus, Sophocles and Euripides  have moved the plot foreward by descriptive speech of "anonymous characters",. This study focuses on how and by which patterns the "anonymous characters" assist to create the dramatic narrative of tragedy based on Greek mythology. The present research uses a descriptive-analytical method and by classifying different types of descriptions in the anonymous characters’ dialogs. This study concludes that anonymous characters, although they have a sub - role in tragedies, have an important part in developing the dramatic narratives.  Their inclusion in the play includes a wide range of functions, such as encouraging the hero to action, or giving news of the death of main characters or revealing important secrets. These functions are classified in the conclusion section tables of the article. This study can be a useful guide for further studies and research on old and modern plays with a focus on anonymous characters and their functions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Description
  • Anonymous characters
  • Speech
  • Agamemnon
  • Electra
  • Hippolytus
 آیسخولوس (1376)، اورستیا (تریلوژی)، ترجمۀ عبدالله کوثری، نشر تجربه، تهران.
 اعلایی، مینا؛ شکریان، محمدجواد (1395)، «کارکرد توصیف در چند داستان کوتاه معاصر فارسی»، پژوهش زبان و ادب فارسی، شمارۀ 42، صص 87-118.
 اوریپید ( 1394)، الکترا، ترجمۀ غلامرضا شهبازی، نشر بیدگل، تهران.
 اوریپید ( 1394)، هلن و سه نمایشنامۀ دیگر، ترجمۀ محمد سعیدی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران.
 بصیرزاده، الهام؛ تشکری، منوچهر و قویمی، مهوش (1391)، «بررسی توصیف و کارکرد برجستۀ آن در رمان»، ادب‏پژوهی. شمارۀ 19، صص 77-103.
 تراویک، باکنر ( 1376)، تاریخ ادبیات جهان، ترجمۀ عربعلی رضایی، نشر و پژوهش فرزان روز، تهران.
 جورکش، شاپور ( 1383)، بوطیقای شعر، انتشارات ققنوس، تهران.
 درّی، زهرا (1393)، «نقش و کارکرد بن‏مایه‏های توصیفی در منظومۀ ویس و رامین»، کهن‏نامۀ ادب پارسی. شمارۀ 5، دورۀ 2، صص 19-44. دیکسون کندی، مایک (1390)، دانشنامۀ اساطیر یونان و رم، ترجمۀ رقیه بهزادی. انتشارات طهوری، تهران.
 رضوانیان، قدسیه و احمد احمدی شیخلر ( 1396)، «توصیف در داستان رستم و سهراب»، پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شمارۀ چهل و چهارم، صص 1-31.
 سوفوکل (1352)، افسانه‏های تبای، ترجمۀ شاهرخ مسکوب، انتشارات خوارزمی، تهران.
سوفوکل (1366)، الکترا (فیلوکتتس، زنان تراخیس و آژاکس)، ترجمۀ محمد سعیدی، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران.
شایب، احمد (1939م.)، الأُسلوب، المطبعة الفاروقیه، اسکندریة.
عقدائی، تورج (1394). «بلاغت وصف در داستان سیاوش»، مجلۀ زیبایی‏شناسی ادبی، شمارۀ 6، دورۀ 25، صص 9- 44.
 کات، یان ( 1377)، تفسیری بر تراژدی‫های یونان باستان (تناول خدایان)، ترجمۀ داوود دانشور، انتشارات سمت، تهران.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬
 کوپال، عطاالله (1374)، «نگاهی به اقتباس داستانی در ادبیات نمایشی»، فصلنامۀ رهپویۀ هنر (مجموعه مقالات پژوهشی موسسه آموزش عالی سوره). دفتر اول، صص 101-109.
 کوپال، عطاالله و صبوره رنگرز (1399)، «شخصیت ‏پردازی غیرمستقیم ضدقهرمانان در فرایند اقتباس از اسطورۀ الکترا (در تراژدی‏ های آیسخولوس، سوفوکل و اوریپید)»، فصلنامۀ علمی- پژوهشی تئاتر. شمارۀ 78، صص 41-64.
کهنمویی‏پور، ژاله؛ دخت‏خطاط نسرین و افخمی، علی ( 1381)، فرهنگ توصیفی نقد ادبی، نشر دانشگاه تهران، تهران.
 والاس، مارتین (1382)، نظریه‏های روایت، ترجمۀ محمد شهبا، انتشارات هرمس، تهران.
 ملک‏پور، جمشید (1365). تطور اصول و مفاهیم در نمایش کلاسیک. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
میرصادقی، جلال (1382)، ادبیات داستانی ( قصه، رمانس، داستان کوتاه، رمان)، انتشارات سخن، تهران.
 یونسی، ابراهیم (1388)، هنر داستان‏نویسی، انتشارات نگاه، تهران.
 Jones, John (1962), On Aristotle and Greek Tragedy, Oxford up, Oxford.
 Yoon, Felorance, (2012), The Use of Anonymous Characters in Greek Tragedy, Vol 344. Brill.
- Spring, Evelyn (1917), A study of Exposition in Greek Tragedy, Harvard Studies in Classical Philology, Vol. 28, pp 135-224.