تخیّل فعّال دربازیگری رئالیستی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه نمایش، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرها ی زیبا

چکیده

نگارنده این مقاله، به روش قیاسی/تحلیلی سعی دارد با پاسخ دادن به سوالات پایین، جایگاه تخیّل و تقلید را در بازیگری واقعگرا مطالعه کند و سپس با مقایسه «تخیل فعال» و «تخیل منفعل» در بازیگری رئالیستی، مرتبۀ هر کدام را در رسیدن بازیگر به خلق شخصیت و بازنمایی نقش، مشخص نماید. تخیل و واقعیت در هنر چه نسبتی با هم دارند؟ آیا رئالیسم، اثر هنری را بیشتر از زاویه علم می بیند و یا تخیّل؟ آیا بازیگر واقعگرا بیشتر در فرایند شناسایی، یک «کاشف» است و یا در فرایند تولید، یک «مخترع»؟ آیا اساسا همنشینی تخیل و واقعیت در بازیگری واقعگرا میسر است؟ بی شک نظریات استانیسلاوسکی و مقایسه او با متاثرینش، سهم عمده ای از این پژوهش را شامل خواهد شد. آنچه مسلم است، تقلید -بر خلاف تصور رایج- هیچ مرتبه ای در بازیگری رئالیستی ندارد و این تخیّل رئالیستی است که اساس بازیگری را شکل می دهد. هیچکدام از نظریه پردازان سرشناس بازیگری رئالیستی، نقش اساسی تخیل در واقع گرایی بازیگر را نفی نمی کنند، اما اختلاف بر سرکیفیت آن تخیّلی است که آیا بیشتر شاخصه های فردی خود بازیگر در روزمرگی اش را بر ملا می سازد یا ویژگی های شاخص آن نقشی که ایفا می کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Active imagination in realistic acting

نویسنده [English]

  • mohammad mehdi soltani sarvestani
Assistant Professor, Department of performing arts and Music
چکیده [English]

The realistic acting of an actor (actress) relates closely or immediately to his (her) worldview.
Realistic acting always depends on the quality of the actor's (actress's) perceptual. The world or his (her) life is perceived by an actor (actress) as a human being. The world which is always the possibility that turned around. So, what gives identity or name to the realistic acting not only doesn't necessarily provide a fact which is not palpable, but also it is the actor's (actress's) imagination and it produces a palpable reality.
If we compare the reality of the everyday with reality of our art the results conclude that daily life is quite extensive, aimless, and not rhythmic; it is the unbalanced because everyday life lacks unity of time, place and topics.
But realistic acting, placed in a frame in which all true components are sequenced, limited, targeted and balanced.
Also, this sequence and balance is formed by imagination or illusion that has associated with perception and understanding of social behaviors from specific courses, specific location and specific culture of human being. Therefore, realistic acting is not merely the representation of life in detail but it is an imagination or illusion formed by actor (actress).
This is the actor (actress) who sequences a real matter by his (her) narrative of it, makes cause and effect relationship between its components and emphasizes on some its components.
Indeed, the realistic actor (actress) - by emphasizing on a real thing – converts it from subjective matter to objective matter.
Comparing the different views and approaches toward methods of treating the reality in realistic works, the author of this article tries to study the part of fiction and imitation in realistic acting. A comparison between « active fiction » and « passive fiction » in realist acting leads to define the function of each one in achievement of the actor in creating a character and interpreting his role.
What is the relationship between reality and fiction in art? In realism, is an artistic creation considered from scientific or fictional point of view? In his identification process, is a realistic actor made as a « discoverer » or an « inventor »? Is imitation the base of the realist acting and could it be achieved only by observation and comparison? Is it possible to have a combination of fiction and reality in realist acting? Undoubtedly, the study of the theories of Stanislavsky, as the greatest theorist in realist acting, and divergences between his and his follower’s, will include a major contribution of this article. It is certain that imitation, contrary to popular opinion, has no value in realist acting; it is the realistic fiction that forms the base of acting. None of the well-known theorists of realism in acting deny the fundamental role of the fiction in a realist-acting. But the dispute over the quality of such fiction : it exposes the individual characteristics of an actor in his real life or the prominent features of the role he plays?

کلیدواژه‌ها [English]

  • Realism
  • acting
  • imitation
  • Fiction
  • creation
استراسبرگ، لی (1395)، بازیگری به شیوه متد: متداکتینگ از آغاز تا امروز، نشر نقش و نگار، تهران.
استانیسلاوسکی، کانستانتین سرگی یویچ (1395)، آخرین درس بازیگری، ترجمه مهین اسکویی، ناصر حسینی مهر، نشر نگاه، تهران.
استانیسلاوسکی، کنستانتین(۱۳۷۸)، تئوری بنیادی هنر تئاتر، اصغر رستگار، چاپ اول، نشر فردا، تهران.
اسکویی، مصطفی (۱۳۶۵)، تئاتر علمی، مؤسسه اطلاعات، چاپ اول، تهران.
‌آدلر، استلا (1396)، تکنیک بازیگری، ترجمه احمد دامود، نشر مرکز، چاپ اول، تهران.
برودر، ملیسا و مایکل کان، لی (1395)، بازیگری حرفه ای: روش آموزش بازیگری در دانشگاه نیویورک، نشر روزبهان، تهران.
بوسکیل، درک (۱۳۷۰)، آموزش بازیگری و کارگردانی، ترجمه اختر اعتمادی، نمایش، چاپ اول، تهران.
تاجدینی، علی (۱۳۶۹)، اهتزار روح‌ ـ مباحثی در زمینه زیباشناسی و هنر، نشر حوزه هنری، چاپ اول، تهران.
تاییدی، پرویز (1395)، تئوری استانیسلاوسکی در پرورش هنرپیشه، نشر قطره، تهران.
چخوف، میخائیل (1386)، بازیگری، ترجمه کیاسا ناظران، انتشارات قطره، چاپ اول، تهران.
دامود، احمد و شجاعی، سید مهدی (1395)، بازیگری متد، نشر مرکز، تهران.
روته، جوآنا (1395)، کلاس های بازیگری استلا آدلر، ترجمه مهدی ارجمند، نشر نقش و نگار، تهران.
زاریلی، فیلیپ (1389)، بازنگری در بازیگری، ترجمه یدالله آقاعباسی، نشر قطره، تهران.
سیاسی، علی‌اکبر (1355)، علم‌الن‍ّف‍س، نشر دهخدا، چاپ هشتم، تهران.
سید حسینی، رضا (1376)، مکتب های ادبی، ویرایش دوم، انتشارات نگاه، تهران.
گرانت، دیمیان (1385)، رئالیسم، ترجمۀ حسن افشار، نشر مرکز،تهران.
گریک، گوردن(۱۳۶۶)، هنرپیشه و ابرعروسک خیمه‌شب‌بازی، ترجمه عبدا... توک‍ّل، مجله نمایش، شماره ۴، دوره جدید، صص ؟؟؟؟؟.
میتر، شومیت (1384 )، شناخت نظام تئاتر: استانیسلاوسکی، برشت، گروتفسکی و پیتر بروک، ترجمۀ عبدالحسین مرتضوی و میترا علوی طلب، نشر قطره، تهران.
هولتن، اورلی (۱۳۶۴ )، مقدمه‌ای بر تئاتر، ترجمه محبوبه مهاجر، انتشارات سروش، چاپ اول، تهران.
 
??????(1963), ??????????????????, British Journal of Aesthetices, III, pp. ????? (
Davis, R. G (1951), The Sense of the Real in English Fiction, Comparative Literature, III, pp.?????.
Edwards, Christine (1966), The Stanislavsky Heritage, Peter Owen, London.
Flaubert, Gustave (1926), Correspondance, Louis Conard, Paris.
Gorchakov, Nikolai M (1954), Stanislavsky Directs, translated by Miriam Goldina, Funk & Wagnalls New York.
Hirsch, Foster (1994), A Method to their Madness, the History of the Actors Studio, Decapo Press, New York.
J. Becker, George (1963), Documents of Modern Literrary Realism, Princeton University Press, Princeton.
Krasner, David (2000), Method Acting Reconsidered, St.Martin’s Press, New York.
Levin, Harry (1963), The Gates of Horn, Oxford UP, New York.
Luc Nancy, Jean (1994), Les Muses, Galilée, Paris.
Magarshack, David (1950), Stanislavsky: A Life, MacGibbon & Kee, London.
Mendilow, A. A, (1952), Time and the Novel, Peter Nevill, London.
Osipovich Toporkov, Vasily (1979), Stanislavsky in Rehearsal: The Final Years, translated by Christine Edwards, Theatre Arts Books, New York.
Prigent, Christian (1996), Une erreur de la nature, POL,Paris.
Riat, G (1906), Gustave Courbet, Floury, Paris.
Saison, Maryvonne (1998), Les Théâtres du réel : pratiques de la représentation dans le théâtre contemporain, L’Harmattan, Paris.
Stanislavsky, Konstantin (1962), My Life in Art, translated by J.J. Robbins, Geoffrey Bles, London.
Stanislavsky, Konstantin (1968), Stanislavsky’s Legacy, translated by Elizabeth Reynolds, Hapgood London.
Strusberg, Lee (1992), A Dream of Passion - The Development of the Method, Penguin, New York.
Wallace Stevens (1957), Opus Posthumous, Knopf, New York.
Zola, Emile(1880), Le Roman Expérimental, Charpentier, Paris.