بازنماییِ معلولیت جسمی به‌عنوان نمادی از اختلال هویت در فیلم‌های انیمیشن با تمرکز بر فیلم‌ من بدنم را گم کردم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 ‌کارشناس‌ارشد‌انیمیشن،‌گروه‌انیمیشن،‌دانشگاه‌هنر‌ایران،‌تهران،‌ایران.

2 استادیار گروه تئاتر، دانشکده سینما-تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران.

چکیده

انیمیشن­ می‌تواند با خلق جهان‌هایی زنده یا تخیلی پیش‌تصورات اجتماعی را به چالش بکشد یا تقویت کند. این مقاله، با رویکردی کیفی و با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای، پیش‌تصورات اجتماعیِ مربوط به معلولیت، و نحوه‌ی بازنمایی آن در فیلم‌های انیمیشن را بررسی می‌کند. در این مسیر، نحوه‌ی بازنماییِ معلولیت به‌عنوان نمادی از اختلال هویت در فیلم من بدنم را گم کردم ساخته‌ی جرمی کلاپین با استفاده از منابعِ کتابخانه‌ای، تجزیه‌وتحلیل فیلم به کمکِ مفاهیم مرتبط با معلولیت از منظرِ مدل اجتماعیِ معلولیت مایک الیور مطالعه و تحلیل شده، همچنین رابطه‌ی بین جسمیت و هویت مورد کاوش قرار گرفته است. نتایج حاصل از بررسی‌ها نشان می­دهد، رابطه­ی میان فرم بدن و هویت با ادراکات و نگرش­های اجتماعی نسبت به ناتوانی درهم­تنیده است. همچنان که در بررسی این رابطه در انیمیشنِ ‌من بدنم را گم کردم نیز ملاحظه می‌شود که معلول‌شدنِ جسمی شخصیت اصلی داستان باعث شکل‌گیری هویتی جدید در او می‌شود؛ هویتی که الزاماً خدشه‌دار شده و منفی نیست، بلکه چیزی کاملاً متفاوت از زمانی است که بدن او کامل و یکپارچه بود. جداشدن بخشی از جسم او و سپس ادامه‌یافتنِ زندگی بدون آن، به وی نشان می‌دهد که می‌تواند گذشته را رها کند و مانند دست قطع‌شده، چیزی جدا از موجودیت پدر ومادرش باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Representation of Disability in Animated Films as a Symbol of Identity Disorder, Focusing on the Movie I Lost My Body

نویسندگان [English]

  • Seyyedh Reihaneh Hosseini 1
  • Bahram Jalalipour 2
1 Master of Animation, Department of Animation, Farabi International Campus, Iran University of Art, Tehran, Iran.
2 Assistant Professor of Theater Department, Faculty of Cinema and Theater, University of Arts, Tehran, Iran.
چکیده [English]

The art of animation holds immense power. It has the ability to craft fantastical worlds and has been a powerful tool for storytelling. The depiction of characters and their physical forms has been a crucial aspect of storytelling. Animations have also introduced new concepts and ideas to challenge societal norms. One such concept that has recently been explored in animations is disability as a cultural concept. The purpose of this study is to explore the representation of disability in animations, unraveling the multiple layers and intricate dimensions associated with such portrayals. In this article, we delve into the portrayal of disability as a representation of identity disorder in the film I Lost My Body. We examine the correlation between one's physicality and their sense of self, with our main inquiry focused on how the relationship between body form and function intertwines with identity and how I Lost My Body depicts this connection. There are two models for analyzing disability: medical and social. In the medical model, disability is seen as an individual problem that requires medical intervention. Here, we utilize Mike Oliver's social model of disability and examine characters in feature films to acquire valuable insights into the intricate interplay among corporeality, identity, and body representation. Mike Oliver's social model of disability can provide a useful framework. This model posits that social barriers and exclusion are what create disability rather than any inherent physical or mental impairment. By applying this model to the protagonist's disability in the film I Lost My Body, we can assess how the movie addresses the connection between identity and physicality. Through this lens, we can examine how disability is portrayed and whether the film challenges societal stereotypes surrounding disability. By analyzing the film, it becomes apparent that Naoufel's physical disability gave rise to a unique identity for him. This identity is not characterized by damage or negativity, but rather by a stark contrast to the completeness and integration that his body once enjoyed. By living without an important and useful part of himself, Naoufel demonstrated a natural ability to move on from the past and embrace a separate existence, detached from his parental influence. Our examination of animated films highlights the impact that body perception can have on one's identity and actions. Through animation, creators have the ability to explore mental landscapes that challenge societal norms regarding physical appearance. By showcasing diverse body types, filmmakers encourage viewers to question their preconceived notions of beauty and embrace individuality. This article sheds light on how animated characters' physical appearance and abilities are critical to how they are perceived and accepted within their respective worlds. Additionally, we aim to address the passive portrayal of disabled characters in animation and instead, represent them as a normal part of society. Through our analysis, we uncover stereotypes surrounding disability in animated media, and we hope to encourage more nuanced and varied representation of disability in the future.

کلیدواژه‌ها [English]

  • animation
  • disability
  • identity
  • corporeality
  • I lost my body
  • Mike Oliver
• آزادارمکی، تقی، و چاوشیان، حسن. (1381). بدن به مثابه رسانه هویت. مجله جامعه شناسی ایران، 4(4)، 57-75. SID. https://sid.ir/paper/67404/fa
• آزادارمکی، تقی، و غراب، ناصرالدین. (1387). بدن و هویت. مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 4(13). SID. https://sid.ir/paper/487536/fa
• سلطانی فر، محمد، و افتخار، پریسا. (1392). انعکاس معلولیت در آثار سینمایی بر مبنای الگوهای معلولیت. مدیریت فرهنگی، 7(21)، 77-94. SID. https://sid.ir/paper/199586/fa
• بابایی فرد، اسداله و حیدریان، امین،1396،مروری بر نظریه های اجتماعی و فرهنگی مطالعات بدن،هشتمین کنفرانس بین المللی روانشناسی و علوم اجتماعی،تهران،https://civilica.com/doc/676087
• جانسون، مارک (2007). زیبایی‌شناسی فهم انسان. ترجمه جهانشاه میرزابیگی، تهران: نشر آگاه، چاپ چهارم.
• جواهری، فاطمه. (1387). بدن و دلالت های اجتماعی و فرهنگی آن. نامه پژوهش فرهنگی، 9(1)، 37-80. SID. https://sid.ir/paper/473264/fa
• ریچاردسون و لاکس، نایل و آدام (1398). مطالعات فرهنگی بدن. ترجمه حسن حسینی،. تهران: نشر نیو، چاپ اول.
• زارعی، محمدامین (1388). مجموعه گفتارهایی درباره رسانه و معلولیت. بولتن روابط عمومی سازمان بهزیستی کشور. پاییز.
• صفوی, راحیل. (1399). دلالت بدن در هنر معاصر نوشته اِمانوئلا وُگیازاکی و آرتور کُروکوسکی. مطالعات هنرهای زیبا, 1(1), 115-130. • عطایی‌نسب، مریم (1399). معنا درمانی: نقش معنا در زندگانی افراد دارای معلولیت. انتشارات توان‌مندان، چاپ اول.
• فاتحی، ابوالقاسم، و اخلاصی، ابراهیم. (1387). مدیریت بدن و رابطه آن با پذیرش اجتماعی بدن (مطالعه موردی زنان شهر شیراز). مطالعات راهبردی زنان (کتاب زنان)، 11(41 (مسایل دختران))، 9-42. SID. https://sid.ir/paper/94094/fa
• کمالی، محمد. (1386). رسانه و ناتوانی (معلولیت). پژوهشهای ارتباطی (پژوهش و سنجش)، -(49)، 43. SID. https://sid.ir/paper/486234/fa
• لو برتون، دیوید. (1391). جامعه‌شناسی بدن. ترجمه ناصر فکوهی، تهران، نشر ثالث، چاپ اول.
• Clough, P. & Corbett, J. (2000). Theories of Inclusive Education: A Student’s Guide. London: SAGE.
• Debruge, Peter (2019). "Film Review: 'I Lost My Body'". https://variety.com/2019/film/reviews/i-lost-my-body-review-1203243600/
• Erikson, E.H. (1986). Identity, Youth and Crisis. W. W. Norton & Company Ltd. Castle House, 75/76 Wells Street, London WIT 3QT.
• Goffman, Ervin. (1963). Stigma: Notes of the Management of Spoiled Identity. New York: Prentuce-Hall, Inc.
• Morris, Jenny. (1991). Pride Against Prejudice: Transforming Attitudes of Non-Disabled People Towards Disability. London, Women’s Press.
• Rosen, J.C. and Ramirez, E.A. (1998). A Comparison of Eating Disorders and Body Dysmorphic Disorder on Body Image and Psychological Adjustment. Journal of Psychosomatic Research. https://doi.org/10.1016/s0022-3999(97)00269-9
• World Health Organization. (2011). World Report on Disability. https://www.who.int/teams/noncommunicable-diseases/sensory-functions-disability-and-rehabilitation/world-report-on-disability