%0 Journal Article %T مطالعۀ تطبیقی راهکارهای پایان‌بندی نمایشی در درام‌های دهۀ اخیر ایران %J نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی %I دانشگاه تهران دانشکدگان هنرهای زیبا %Z 2228-6012 %A کیانیان, مجید %A یوسفیان کناری, محمد جعفر %A مختاباد, سید مصطفی %D 2015 %\ 03/21/2015 %V 20 %N 1 %P 57-66 %! مطالعۀ تطبیقی راهکارهای پایان‌بندی نمایشی در درام‌های دهۀ اخیر ایران %K نمایشنامه‌های ایرانی %K پایان‌بندی %K پیرنگ نمایشی %K روایت-شناسی %K نقد و بررسی %R 10.22059/jfadram.2015.55390 %X در این مقاله سعی شده است تا با تمرکز بر جلوه­های ساختاری برخی از مهم­ترین نمایشنامه­های دهۀ هشتاد ایران، الگوهای رایج پایان­­بندی آنها مورد بررسی تطبیقی قرار گیرد. با انتخاب یک چارچوب مفهومی برگرفته از آرای منتقدان ادبیات نمایشی معاصر نظیر مارتین اسلین و مانفرد فیستر، تلاش می­شود تا ضمن شناخت هر چه بهتر نحوة سازماندهی اطلاعات در پرده­های پایانی آثار نمایشی مورد اشاره، دریافت تازه­ای از قابلیت­های روایی نمایشنامه­های معاصر ایران حاصل شود. مقالة حاضر با تکیه بر شاخص­ترین اشکال پایان­بندی در آثار این دهه، به سنجش ارزش­های نمایشی تعریف شده و میزان تأثیرگذاری آنها بر ساختار کلّی روایت در نمونه­های مطالعاتی می­پردازد. این تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام یافته و با هدف شناخت الگوی رایج پایان­بندی در نمایشنامه­های این دهه دنبال شده است. یافته­های این تحقیق نشان می­دهند که به رغم تنوع موضوعی و ساختاری، نمایشنامه­های این دهه اغلب متمایل به نوعی تجربه­گرایی در کاربرد الگوهای پایان­بندی ناتمام، نیمه تمام و یا کاملاً باز می­باشند. بازتاب این گرایش عمده را می­توان در سبک­های روایی نمایشنامه­نویسان متأخر ایران و نوآوری در شیوه­های نگارشی آنها مشاهده کرد. %U https://jfadram.ut.ac.ir/article_55390_d00c942714223c9a4b71824759490c70.pdf